tropiciel

tropiciel
tropiciel I {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mos V, lm M. -e, D. -i {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'osoba zajmująca się tropieniem zwierzyny, ktoś znający się na tropach i osaczaniu zwierzyny; myśliwy': {{/stl_7}}{{stl_10}}Tropiciel dzików, niedźwiedzi. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'osoba zajmująca się tropieniem, śledzeniem i ściganiem kogoś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Tropiciel złoczyńców, kłusowników. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}\ {{stl_20}}
{{/stl_20}}tropiciel II {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mż III, D. -i {{/stl_8}}{{stl_7}}'pies myśliwski przyuczony do tropienia zwierzyny; tropowiec': {{/stl_7}}{{stl_10}}Polować z tropicielem. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • tropiciel — m I, DB. a; lm M. e, DB. i a. ów 1. «osoba znająca się na tropach, tropieniu i osaczaniu zwierzyny; myśliwy tropiący zwierzynę» Tropiciele wilków. przen. «ktoś zajmujący się tropieniem, ściganiem kogoś» Tropiciel przemytników, kłusowników. 2. lm… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”